birini çok sevmek gibiyim

 

her intihar iki kişiyi öldürür.

günün birinde bir kız çocuğu doğmuş. sapsarı. şimdi değil ama küçükken sarıymış. ruhu sarıymış küçükken. neden böyle anlatmaya başladım bilmiyorum. ben sarı değilim zaten. sarı olsamda soluk bir sarı olurdum, soğumaya yüz tutmuş. melankolinin kokusu daha anlatmaya başlarken çıktı buram buram. bugün fırına attığım kurabiyeler gibi. gece saat kaç bilmiyorum. bir önemi de yok zaten, gece işte. kaç olursa olsun karanlığı aynı. üst katta bir aile var. iki çocukları var onların, biri kız biri erkek. kızın karnında kocaman bir ameliyat izi var. her gördüğümde yüreğime dokunur. yaşamaya yara alarak başlamış. lafı uzun uzun dolandırdım ama zar zor attım kendimi buraya. nefesim kesildi, uça kaça can havliyle geldim.

çok dertli biriyimdir. bu yüzden sarı değilim zaten. hep sarı olmak istedim. en sevdiğimdir sarı. capcanlı.

hayatta hep acemi kaldım. burada da acemiyim zaten. ne zaman tamam ben biliyorum bu işi desem bilmediğim yönü çıkar karşıma. neyle nasıl savaşsam bilemiyorum. kimseye de anlatamıyorum derdimi. yahu usta bunu neresinden tutsam elimde kalıyor bana bir akıl ver, diyemiyorum. dün babamla kız kardeşim kavga etti. hüngür hüngür ağladı kardeşim. onlar uyuyunca bende ağladım. yanlarında ağlamam asla. hepsi bana ağlasın, konuşsun rahatlasın diye hep en güçlüymüş gibi yaparım. kaşımı çatar, dişimi sıkar dimdik karşıya bakarım öyle gözlerim dolmasın diye. abla neden bana böyle davranıyorlar dedi kardeşim. benden uzundur aslında. ama o an küçücük kaldı. birden dünya başıma yıkıldı. ben abla olmayı bilemedim o an. ne bildiğim varsa unuttum.

kimseye etmem şikayet, oturur sabaha kadar ağlarım ben halime. ama kimse ağlamaz benim halime. anlatsam, herkesin derdi var derler. anlatmasam, sende hiçbir şey söylemiyorsun sonra dönüp bize ağlıyorsun derler. ne yapsam nerelere gitsem kimden kaçsam şaşırdım. bir de kimseyi üzmemeye çalışıyorum. başkalarının hayatını yaşıyorum bir kendiminkini yaşayamıyorum.

soruyorum size ne yapayım, nereye gideyim de kafamı hangi duvarlara vurayım.

ha konusu açılmadı ama, içimde de kalmasın. aşığım ben. çok. elim ayağım dolaşıyor bu yüzden. sanki her şey yolundaymış gibi nereden çıktı bu aşk? fırından mı çıktı kurabiyeler gibi.

üç beş kişi geçen bana bize derdini anlatmadan ölmek istiyorum diye trip atamazsın dediler. neden anlatmıyorum hiç sordunuz kendinize diyemedim. bu yüzdendi işte. ödüm patladı ya dertleştiğim kişiler de hakkımda böyle düşünürse diye. korktum sevdiğim insanların bana hiç değer vermiyor oluşu ihtimalinden. soğurlarsa benden, uzaklaşırlarsa.

kaçtım o yüzden bir de küstüm herkese. herkesi kırdım, kırıklar batıyor ayaklarıma yürüyemiyorum.

sarı sarı kanıyorum bende tam şu an. evet tam olarak şu an, içimdeki son ışık sönüyormuşçasına sarı sarı kanıyorum.

gidecek yerim çalacak kapım kalmadı tüm kapıları kendi elimde tek tek kapattım. çat çat. ölmek istedim bende. zar zor attım kendimi buraya bu yüzden. kendimi de öldürürsem o benimle ölen diğeri kim olur bilmiyorum. babam mı, kardeşim mi, arkadaşım mı, sevgilim mi..

bazen intiharım tek kişilik olur diye bile çok korkuyorum. bencillik evet ama en büyük korkum bu sanırım. evde tek kaldığımda dahi korkarım. yalnızlığı severim ama yalınlığı değil. paranoyaklaşır belki de deliririm.

üst kattaki küçük kız ağlıyor sürekli. geceleri özellikle. babam çok kızıyor anası babası n'apıyor diyor. susturun şunu uyuyamıyorum diyor. bundan korkuyorum. kendi lüksü için benim acımı görmezden gelen biri olur diye. bir de benim sevdiğim biri böyle olur diye. anlatamıyorum kimseye.

geceleri kız susmadan uyumam bu yüzden. bazen çok kızarım ben de ama içimden. "offf uyuyamıyorum," derim ama kız susmadan uyumam. kendime istediğim şeyi yaparım hep o yüzden küçük kız susmadan uyumam. kız sustu şimdi, uyuyor galiba. ben de uyuyacağım. uyumak istiyorum.  

delirdim ama iyi insanların hepsi öyledir.